تابوی معرفی نشدن خیرین باید شکسته شود

محسن فدوی دانشجوی دکترای اقتصاد مالی یکی از همین آدم‌هاست. او سال‌هاست که با «کمیته امداد» روابطی تنگاتنگ دارد و حامی خانواده‌های تحت پوشش این کمیته است. فدوی عضو هیئت‌مدیره و بازنشسته بانک است و اکنون در کنار کار حرفه‌ای به‌عنوان معاون «مالی – اقتصادی» شرکت‌های خصوصی، همواره دستان پرمهرش را برای یاری رساندن به طرف مددجویان کمیته امداد و دو موسسه دیگر دراز کرده تا به گفته خودش کمکی اندک برای نیازهای بی‌شمار و مرحمی برای دل دردمندشان باشد.

از سال‌های اول فعالیت‌های نیکوکارانه‌تان بگویید و اینکه در چه سالی آغاز به فعالیت کردید؟

15 سال است که با کمیته امداد حضرت امام (ره) ارتباط مستمر دارم و در مراسم و جشن‌های گلریزان این کمیته شرکت می‌کنم.سازمان کمیته امداد سازمانی به بلوغ رسیده است که کارهایش را به‌صورت حرفه‌ای و تخصصی انجام می‌دهد و دارای مجموعه نظارتی است که منابع مالی‌اش را کنترل می‌کنند. علاوه بر کمیته امداد با گروه جهادی رضوان هم همکاری دارم و هر سال مبلغی به این گروه کمک می‌کنم. این گروه تعدادی از دانش‌آموزان و دانشجویان هستند که زیر نظر یک تیم حرفه‌ای در زمینه‌های درمانی، ایجاد اشتغال و امور فرهنگی در مناطق محروم خراسان جنوبی فعالیت می‌کنند. با موسسه خیریه‌ای در تجهیز کتابخانه مناطق محروم هم همکاری داشته‌ام و کمک‌هایی را هم از طریق افراد معتمد به افراد محروم جامعه در رابطه با تهیه جهیزیه، هزینه‌های درمانی و آموزشی می‌کنم. هزینه‌هایی نیز به‌منظور مرمت و بازسازی مساجد در نظر گرفته‌ام و به افراد نیازمند و کسانی که به سرمایه اولیه برای ایجاد کار نیاز دارند وام قرض‌الحسنه می‌دهم.

انگیزه شخصی شما برای ورود به عرصه فعالیت‌های نیکوکارانه چه بود؟

انگیزه اصلی‌ام انجام وظیفه به‌عنوان یک مسلمان، ایرانی و یک انسان است. کمک‌های بشردوستانه مختص ما مسلمان‌ها نیست و در همه ادیان به آن توصیه شده است. مثلا بیل گیتس که جزو ثروتمندترین افراد دنیاست موسسه خیریه دارد و به مناطق مختلف و محروم جهان مثل آفریقا کمک می‌کند. در هنگام وقوع فجایع طبیعی در هر جای دنیا به‌محض اینکه از طریق صدا و سیما درخواست کمک می‌شود و شماره حساب می‌دهند در حد بضاعتم کمک می‌کنم. به‌واقع تاکید دین ما همواره بر دگرخواهی بوده و خودخواهی را مذمت می‌کند. باید همه اتفاقات خوب را برای خود نخواهیم و برای دیگران نیز آرزوی خوشبختی داشته باشیم و شادی‌های خود را تقسیم کنیم.

به اعتقاد شما مهم‌ترین مشکلات خانواده‌های نیازمند کمیته امداد چیست؟

در ارتباطاتم با خانواده‌های این بچه‌ها که در حال حاضر گرفتار مسائل مالی و معنوی زیادی هستند و نیاز به حمایت دارند، دریافتم که مهم‌ترین دغدغه و نگرانی فرزندان آن‌ها ترس از آینده است. بیشتر این بچه‌ها نگران هزینه‌های تحصیل و کسب مهارت برای اشتغال خود هستند. درست است که آن‌ها با کار و کوشش و توکل بر خدا می‌توانند به هر آنچه می‌خواهند برسند اما باید به امور فرهنگی این خانواده‌ها توجه داشت و در افکار این بچه‌ها امید به آینده را ایجاد یا تقویت کرد و روش‌های گذر از بحران‌های زندگی را به آن‌ها آموزش داد.

علاوه بر حمایت مالی باید به سرپرستان خانوار روش درست سرپرستی این بچه‌ها نیز آموزش داده شود و برای این منظور باید برای آن‌ها همایش یا کارگاه‌های آموزشی گذاشته شود تا فرزندان آن‌ها در آینده از گزند آسیب‌های اجتماعی مصون بمانند.

برخورد موسسات خیریه را با خیرین چگونه می‌بینید؟

برخورد موسسات خیریه با خیرین بسیار خوب است. به اعتقاد من افراد دایرکننده یک موسسه خیریه که خود را پیگیر و درگیر اهداف نیکوکارانه می‌کنند و یاری‌رسان افراد نیازمند می‌شوند و کارهای عام‌المنفعه انجام می‌دهند امکان ندارد که انسان‌هایی مغرور و بد اخلاق باشند. آن‌ها اعتبار و آبروی خود را صرف کمک به دیگران می‌کنند و از آرامشی بهره می‌برند که در پی کار خیر در انسان ایجاد می‌شود. این افراد غالبا انسان‌های بسیار متعادل و خوش‌رویی هستند و برخورد خوبی با افراد خیر دارند.

چگونه می‌توان با کمک رسانه‌های جمعی فرهنگ نیکوکاری را در جامعه ترویج بیشتری داد؟

صدا و سیما در این زمینه نقش مهمی دارد. این مجموعه در مناسبت‌های مختلف برنامه‌های خیریه را به صورت پخش زنده نشان یا از آن‌ها گزارش و خبر تهیه می‌کند. شهرداری، کمیته امداد، بهزیستی و تعدادی از ارگان‌های دولتی نیز همه در تلاشند تا برای تحقق و ترویج فرهنگ نیکوکاری و کمک کردن به محرومان جامعه قدمی بردارند. 

خیلی از افراد هم که توان مالی ندارند از زمان خود هزینه کرده و با موسسات خیریه همکاری می‌کنند. هنرمندان، کسبه، روحانیون، معلم‌ها و تقریبا بیشتر اقشار جامعه در حال حاضر به‌گونه‌ای سعی‌شان بر این است که به افراد نیازمند کمک کنند و هر فرد نقشی را برای تحقق این هدف برعهده گرفته است. ما نقش مردم را به‌روشنی در برنامه‌های پخش شده از صدا و سیما در ایام ماه مبارک رمضان یا جشن‌های خیریه می‌بینیم؛ با لحاظ همه مواردی که ذکر کردم فکر می‌کنم که ترویج و ترغیب مردم به فعالیت‌های خیرخواهانه نسبت به گذشته بیشتر شده است. 

از ورزشکاران و هنرمندانی در جشن‌های خیریه دعوت شود که برای جوانان جذابیت بیشتری دارند، بعضی مردم در زمینه کمک و فعالیت‌های خیرخواهانه دنباله‌رو هنرمندان یا ورزشکاران می‌شوند که هیچ ایرادی هم ندارد و مهم نیت انجام عمل خیر است. یکی از موانع ترویج فرهنگ نیکوکاری این است که عمدتا افراد خیر دوست ندارند در جامعه اسمی از آن‌ها برده شود و همواره کارها و فعالیت‌های خود را در خفا انجام می‌دهند، این در حالی است که در قرآن مجید ذکر شده که شما می‌توانید سری و علنی انفاق کنید، پس باید برای خود خیرین هم این فرهنگسازی صورت بگیرد. این تابو که نام آن‌ها نباید در سطح جامعه برده شود و به مردم شناسانده شوند باید اصلاح شود، چراکه از این طریق است که کار خیر، مهر و دوستی بیش از پیش در جامعه ترویج پیدا می‌کند.

مهم‌ترین دستاوردتان را طی سال‌های فعالیت نیکوکارانه چه می‌دانید؟

دست خدا را در زندگی‌ام حس می‌کنم و همیشه این دستی نامرئی مسائل زندگی و شغلی‌ام را حل می‌کند. آرامشی در زندگی‌ام وجود دارد که حاصل معامله با خداست. خدا را شاکرم که توانستم به‌عنوان یک بنده کوچک کاری ناچیز برای بندگانش انجام دهم.

آرزو ضیایی