محمود جعفری در گفت‌وگو با «شهر امید»:
سریال «پدر سالار» الگویی از وفاق و همدلی
محمود جعفری بازیگر، نویسنده و کارگردان ایرانی: تا حد توان از مشارکت در هیچ اقدام خیرخواهانه‌ای مضایقه نمی‌کنم.
محمود جعفری بازیگر، نویسنده و کارگردان ایرانی است. او که بازیگری را در سال ۱۳۵۰ به‌عنوان یکی از مؤسسان گروه تئاتر کوچ آغاز کرد و در سال ۱۳۵۲ با بازی در فیلم «قیامت» به کارگردانی «هوشنگ حسامی» وارد سینما شده است، دارای مدرک لیسانس بازیگری و کارگردانی از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران در سال ۱۳۵۷ است.
این هنرمند پیشکسوت می‌گوید سریال «پدر سالار» که او نیز از بازیگران این اثر فاخر تلویزیونی بود، یک الگوی بارز اجتماعی در زمینه همدلی و وفاق است و اگر هر یک از ما برای ایفای نقش خود در جامعه انسانی و مدنی به دنبال یک نماد برای الگوبرداری باشیم، انسجام موجود در میان افراد این خانواده خود می‌تواند بیانگر همه‌چیز باشد.
در ادامه گفت‌وگوی این هنرمند با «شهر امید» را بخوانید:
آقای جعفری، شما به‌عنوان یک بازیگر و کارگردان هنری، چه تعریفی از کار خیر دارید و به نظرتان در جامعه امروز ایرانی، تا چه اندازه به این مهم توجه می‌شود؟
به عقیده من نیکوکاری در بسترهای مختلف اجتماعی تعریف می‌شود اما اگر بخواهم از دیدگاه یک هنرمند تعریفی برای این واژگان ارائه دهم باید بگویم هر تلاشی برای از بین بردن هرگونه فقر در زمره کارهای خیر قرار می‌گیرد و این تعریف من از آنجایی ناشی می‌شود که معتقدم امروز جامعه دچار تنوعی از فقر اقتصادی، معیشتی و فرهنگی شده است.
به نظر شما آیا انجمن‌ها و موسسات خیریه توانسته‌اند نقش خود را در عملی ساختن این مهم ایفا کنند؟
رسالت اغلب این انجمن‌ها و نهادهای خیریه، خدمت‌رسانی به محرومین و نیازمندان و ترویج سنت انفاق و کمک به همنوع است که معتقدم طی سالیان اخیر به‌خوبی این مهم حاصل شده و به بهانه‌های گوناگون فراخوان عمومی به مردم برای رساندن کمک‌های مادی و معنوی به نیازمندان اعلام شده است. مصداق بارز این مطلب، جشن‌های نیکوکاری و رویدادهای فرهنگی و هنری خیریه‌محور است که روز به روز بر تعدادشان افزوده می‌شود.
هنرمندان و اقشار فرهنگی جامعه چگونه می‌توانند نقش خود را در حمایت و همسویی با چنین رویدادهایی ایفا کنند؟
نگاه کنید سریال «پدر سالار» که من نیز از بازیگران این اثر فاخر تلویزیونی بودم، یک الگوی بارز اجتماعی در زمینه همدلی و وفاق است و اگر هر یک از ما برای ایفای نقش خود در جامعه انسانی و مدنی به دنبال یک نماد برای الگوبرداری باشیم، انسجام موجود در میان افراد این خانواده خود می‌تواند بیانگر همه‌چیز باشد. پس معتقدم اثر یک هنرمند می‌تواند بهترین وسیله برای تبلیغ و ترویج چنین فرهنگی باشد. اینجاست که هنرمند به شمعی تشبیه می‌شود که باید به عشق مردم جامعه خود بسوزد و نور و روشنایی از خود متصاعد کند. این اولین قدم برای سهیم شدن هنرمندان در کار خیر است.
از تجربیات خود در زمینه همکاری با انجمن‌های خیریه هم به‌عنوان مجری برنامه‌ها و هم شرکت در فعالیت‌های بشردوستانه بگویید.
بی‌شک اگر اثری تصویری با این مضمون به من پیشنهاد شود با کمال میل می‌پذیرم و بارها و بارها هم در طرح‌های جمع‌آوری کمک‌های خیرخواهانه به اتفاق سایر اعضای خانواده سهیم بوده‌ام. البته جالب است که بدانید به‌ندرت اثری با ایفای نقش اینجانب در سینما و تلویزیون وجود دارد که از این مضمون ارزشمند تهی باشد و تا حد توان از مشارکت در هیچ اقدام خیرخواهانه‌ای مضایقه نمی‌کنم.
مشاهده می‌شود که بسیاری از هنرمندان به‌عنوان سفیر خیریه با انجمن‌های مختلف همکاری می‌کنند، به نظر شما چه تعریفی از سفیر خیریه وجود دارد؟
سفیر به عالی‌ترین نماینده از میان طیفی از جامعه در یک نهاد خاص اطلاق می‌شود. با توجه به اینکه این روزها مردم جامعه ما به انواع و اقسامی از گرفتاری‌ها دچار هستند باید به طرق مختلف توجه آن‌ها را به قشر مستضعف جامعه جلب کرد و بی‌شک هنرمندان به دلیل محبوبیت و وجهه الگومدارانه‌شان در نزد مردم، بهترین گزینه برای این کار هستند. اینگونه است که برای همکاری با مراکز خیریه می‌توان به راهنمایی‌ها و توضیحات سفیران خیریه توجه کرد و کمک‌های مادی و معنوی را به شکلی درست و از مسیری قانونی به دست نیازمندان رساند. البته باید مراقب بود که خدایی ناخواسته این موضوع وسیله‌ای تبلیغی برای هنرمند نشده و اتفاقی عکس خواسته اصلی را رقم نزند.
نقش دولت و قوای اجرایی کشور را در حمایت و همراهی با انجمن‌های خیریه چطور می‌بینید؟
علاوه بر اقشار پردرآمد و طبقه سرمایه‌دار، این دولتمردان هستند که باید نقش خود را در تخصیص بودجه کافی برای این منظور ایفا کنند. در نگاهی اجمالی درمی‌یابیم که همه وزارتخانه‌ها موظفند در کنار سایر وظایف حقیقی و حقوقی‌شان، بودجه‌هایی را نیز صرف رفع نیاز جامعه کنند. به‌عنوان مثال وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در توسعه و ترویج فرهنگ امداد و نیکوکاری و وزارت بهداشت در ایجاد راه‌های سهل‌الوصول برای درمان بیماران.
پیشنهاد شما برای امور خیریه چیست؟
احسان و نیکوکاری و کمک به انسان‌های ضعیف و ناتوان در همه جای جهان امری پسندیده و نیکو است و با توجه به طیف گسترده‌ای از نیازها و دغدغه‌مندی‌ها باید مراقب باشیم که با تمرکز بر یک حیطه، از دیگر موارد غافل نشویم و به نوعی توازن و تعادل در این مسیر نیز موجب دستیابی به توفیقات روزافزون خواهد شد.
عطیه پژم
